Hoe speel je "eerste"?

Er zijn veel woorden en hun spelling is eenvoudigom in de war te raken. Heel vaak is er een onweerstaanbare wens om een ​​bijwoord, gevormd uit een zelfstandig naamwoord, apart te schrijven. Hoe speel je bijvoorbeeld 'eerst'? Het bijwoord "in het begin" wordt gevormd door het zelfstandig naamwoord "begin". "C" is een voorvoegsel en is samen met het woord geschreven. Juiste spelling van het bijwoord: eerst. Dit bijwoord wordt vaker gebruikt bij werkwoorden. Wanneer het wordt gebruikt in de betekenis van 'before, before, first', geeft het aan dat de actie eerst moet plaatsvinden: 'Eerst de lessen doen en dan lopen.' Wordt gebruikt in de betekenis van "opnieuw, opnieuw", betekent een herhaalde actie: "We zullen opnieuw moeten beginnen."

Maar dit kan ook een zelfstandig naamwoord zijn meteen voorwendsel. Als het een zelfstandig naamwoord is, wordt het met een voorzetsel altijd apart geschreven: "Sinds het begin van de roman is de plot snel ontwikkeld." Maar de zin met een bijwoord: "Aanvankelijk leek de roman interessant." Dat wil zeggen, om te begrijpen hoe je 'eerst' schrijft, moet je nadenken over de betekenis van de zin. En om het naamwoord duidelijk te onderscheiden van het voorzetsel van het bijwoord, kan men proberen een extra woord tussen "c" en "begin" in te voegen: "Vanaf het begin van de roman ontwikkelde de plot zich snel." Als de verklaring van een extra woord mogelijk is, dan heb je een zelfstandig naamwoord met een voorzetsel, zo niet, dan heb je een bijwoord.